KOLTWARKOSMOS
/ КОЛТВАРКОСМОС
maker, speler
2008een voorstelling van
Thomas Bellinck en Michiel Soete.
Langslapers, opgelet: deze voorstelling is alleen `s ochtends vroeg mee te maken. Zo omstreeks zonsopgang. Maar het loont de moeite om deze kosmonauten in actie te zien.
In de vroege ochtend van 12 april 1961 stuurde de Sovjetunie de allereerste mens het heelal in. Zevenenveertig jaar later nodigen Thomas Bellinck en Michiel Soete u graag uit op een bescheiden receptie ter viering van dit historische feit.
Ze hopen u te mogen begroeten in het licht van de algehele socialistische kosmische hegemonie.
recensie DeMorgen, Wouter Hillaert:
OOSTENDE Zelden zal een voorstelling zoveel toeschouwers misgelopen zijn als Koltwarkosmos. Ze begint om kwart na vijf 's ochtends, in een kil maanlandschap even buiten Oostende. Langslapers missen iets.
Het aanvangsuur en de locatie zijn door makers Thomas Bellinck en Michiel Soete (RITS) gekozen. Hun verhaal richt zich op het ochtendgloren van de ruimtevaart: op 12 april 1961 wint het poststalinistische Rusland the race to space van aartsvijand Amerika. Joeri Gagarin, de eerste man in de ruimte, wordt het eeuwig lachende gezicht van die triomf. Zelfs collectieve systemen hebben zo hun helden nodig.
Maar net zoals de Russen als eersten de achterkant van de maan in beeld brachten, richten beide makers zich op de keerzijde van de geschiedenis. Behalve Gagarin (Bellinck) komt nog een tweede kaalkop in een nauw spacepakje achter de molshoopjes aan de Oostendse Hallen vandaan gedanst. Soete speelt het anonieme brein achter het hele socialistische ruimtevaartprogramma. Hij werd uit de Siberische hel teruggehaald als een hond en zou later sterven aan aambeien. Heroïek nul, maar zonder hem had de Koude Oorlog er zeker anders uitgezien.
Maar terwijl de hemel gestaag opklaart over het zilverpapierachtige ruimtetuig achteraan op het speelveld, pakken donkere wolken samen boven deze droom van ultiem wereldsocialisme. De Amerikanen zetten op de maan hun grote stap voor de mensheid vóór de Russen. Gagarin was toen al gecrasht in een simpel vliegtuig. Zijn laatste vlucht op het einde van de voorstelling, lachend in zijn ruimtetuig vol rook, is een triestig vaarwel aan alle vooruitgangsgeloof.
Bellinck en Soete, begeleid door een verkleumde violiste, spelen pienter met de tegenstellingen tussen logge systemen en individuen die het verschil maken. Hun ietwat buitenaardse spel zoekt nog naar zijn juiste timing, en helemaal afgewerkt kun je Koltwarkosmos bezwaarlijk noemen. Maar dit werk heeft op vele andere jonge TaZ-producten voor dat het vertrekt van interessant materiaal en getuigt van zin om iets anders te doen. Daarvoor komt een mens maar wat graag vroeger uit zijn nest. (WH)
www.demorgen.be/plus/het-gloren-en-smoren-van-de geschiedenis
foto's: Kristien Verhoeye
